SUMAN LAMSAL

हाँसो बेचि धेरै खुसि कमाएको देख्दा देख्दै। यता आगो झोसि उता रमाएको देख्दा देख्दै।। कसरी म तिमिलाईनै मनपराउछु भनूँ प्रिय, मेरै अघि अर्कैको हात समाएको देख्दा देख्दै।। रोक्न खोज्छु आँशुहरु आखिर किन रोकिन्थे र, आफ्नो मान्छे आफूलेनै नपाएको देख्दा देख्दै।। म पनि त उस्तै मान्छे आगो झोस्न खोजि हाल्ने, तिमले दिलमा मट्टितेल खनाएको देख्दा देख्दै।। -Suमन

जुन हेर्छु तारा हेर्छु चित्तै बुझ्दैन। यो दुनियाँ सारा हेर्छु चित्तै बुझ्दैन। राजधानीमा बस्दा त सबै ठिकै लाग्छ, त्यो जुम्ला र रारा हेर्छु चित्तै बुझ्दैन। शिर हेर्छु पाउ हेर्छु यि दलको ब्यबाहर हेर्छुँ, अनि तिनका नारा हेर्छु चित्तै बुझ्दैन।

त्यो मरेको लास फर्केर आउदैन। गुमेसि विश्वाश फर्केर आउदैन। बेपत्ता सुचिको नाम देख्दैमा, नगर भो आश फर्केर आउदैन। जति नै रोउ चिच्याउ कराउ, मुर्दामा सास फर्केर आउदैन। जुन युद्ध गरेनी यि गरिबहरुको, खोसिएको गास फर्केर आउदैन। बेकारमा किन हतियार उठाउछौ, बेचेको इतिहास फर्केर आउदैन। नझोस्दै आगो सोच्नुपर्थो तिमिले, जलेसि घरबास फर्केर आउदैन। छोएर तिमिलाई पक्कै डरायो, अब त्यो बतास फर्केर आउदैन। -Suमन

छेपारो अनेक रुप देखाउछ मैले भनेकै थिए। हो आज यो अबश्था आउछ मैले भनेकै थिए। ए नेपाली हो! तिमिले सर्पलाई दुध खुवाएर पाल्यौ भोलि त्यसले बर्बाद गराउछ मैले भनेकै थिए। जब मान्छे आफुले केहि पनि गर्न सक्दै सक्दैन, तब अरुलाई दोष लगाउछ मैले भनेकै थिए। अरे यार! सक्छौ भने तिमि बिचार लिएर लड्न आउ, बन्दुक सँग त जो पनि डराउछ मैले भनेकै थिए। यहाँ छोराहरुको लडाँइमा आमा मारीन्छिन त्यो देखेर छिमेक रमाउछ मैले भनेकै थिए। तिमिले मान्छे नै जन्मन्छ भनेर ढिपि गरि राख्यौ, बाँदरले बाँदरनै जन्माउछ मैले भनेकै थिए। ए साथि! आखिर भेट्न किन रित्तो हात आयौ, सुमनले मदिरा मनपराउछ मैले भनेकै थिए।

सहिदहरुको रगत त्यसै सुक्छ भनेर। चन्द्र सुर्य अँकित झण्डा झुक्छ भनेर। राजधानिमा बस्नेहरुले मेरो देशलाई टुक्राउने रे, भन्देन ए ! कर्णाली दुख्छ भनेर।   थाई नपाई जुट्नुपर्ने किन हुदो हो। उसैसँग छुट्नुपर्ने किन हुदो हो। भेटिन्छ यहि मन सँग छुटिन्छ यहि मन सँग, मुल आँखामा फुट्नुपर्ने किन हुदो हो।